دم بعضی ها گرم

بعضی ها؛شبیه یک انجیر رسیده می مانند که یکهو،ازآسمان می افتند دردامن رنگ و وارنگ زندگی ات...آنقدر بی هوا که اصلانمی دانی چه شد...چگونه شد...اصلاخودت رامی زنی به بی خیالی وازبودنش لذت می بری.بعضی ها؛شبیه عطربهارنارنجی هستند درکوچه پس کوچه های پیچ درپیچ دلت.نفس می کشی،آنقدرعمیق که عطربودنشان راتاآخرین ثانیه عمرت؛در ریه هایت ذخیره کنی...

بعضی ها؛شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده انددرتنگ بلورین روزگارت؛جانت راباجان ودل درهوایشان تازه می کنی....

بعضی ها؛

اصلا چرابایدازدرودیوارمثال بزنیم؟بعضی ها؛آرامش مطلقند؛لبخندشان....تلالو برق چشمانشان،

صدای آرامشان....اصل کار،تپش قلبشان....انگار که یک دنیا آرامش را به رگ وریشه ات تزریق میکنند،

و آنقدر عزیزند!!!بعضی ها؛بودنشان....همین ساده بودنشان....همین نفس کشیدنشان؛یک عالمه لبخند

می نشاند روی گوشه لبمان....اصلا خداجون،درخلقت بعضی هاسنگ تموم گذاشته ای....

سایه شان کم نشود از روزگارمان.