دیروز،هنگام شکوفه،کناررود روان،زیرسایه بید،باآواز قناری،نامت رادراعماق ذهنم مرور کردم.
وچه زیبا بود نامی که تا هفت بام بالاتر ازلانه ابرها آشنا بود.
امروز،هنگام نسترن،کنار آبشار مهتاب،زیر نور ماه باآواز جیرجیرک،نیازی به مرور نامی که حرارتش
نفس هایم راگرم می کرد،نبود.
زیرا،
ازدیروز تا فردا؛
فهمیدم که هوای عشقم هرگز برایت بارانی نخواهد شد،
خورشید کم...پس،
تامی توانی در آسمان قلبم بدرخش...
وقتی معلم پرسید:عشق چندبخشه؟زود دستمو بالا بردم گفتم یک بخش،امااز وقتی توروشناختم
فهمیدم عشق ۳بخشه؛عطش دیدنت....شوق بودنت....واندوه بی توموندنت....
پدرش بهش گفت:این هزارتاچسب زخم و بفروش تا برات کفش بخرم....،بچه باخودش فکر کرد
یعنی باید آرزو کنم هزارنفر زخمی بشن تامن کفش بخرم؟
وباخود گفت:همین کفش های پاره خوبه!!!